Twee onderzoekers van de Graduate Aeronautical Laboratories van Caltech, Adrianus I. Aria en Morteza Gharib, publiceerden al bijna twee weken geleden een waanzinnig kort, maar ook erg mooi artikel in arXiv (spreek uit: archive). Op een flexibel stuk plastic hebben ze een heleboel rechtopstaande koolstofnanobuisjes gezet. Koolstofnanobuisjes zijn erg apolair en daardoor hydrofoob. Dat wil zeggen: water vindt het niet prettig om in contact te staan met de nanobuisjes. Net zoals olie dus.
Doordat de koolstofnanobuisjes als een soort haartjes omhoog staan, is er maar een heel klein contactoppervlak tussen de waterdruppel en de nanobuisjes. Water blijft daardoor als een bijna perfect ronde druppel liggen. En houd je het oppervlak een beetje schuin, dan rolt de druppel zo weg, zonder een spoortje achter te laten. Een dergelijk oppervlak noem je super hydrofoob. Van hun creatie maakten de twee wetenschappers onderstaand filmpje.
Is dit allemaal dan nieuw? Nee, helemaal niet: in de natuur komt dit grapje al heel lang voor. Een aantal waterplanten, zoals de lotus, hebben bladeren die ook super hydrofoob zijn. Het fenomeen uit bovenstaand filmpje heeft daarom als bijnaam het lotuseffect. Hiermee houden deze planten hun bladeren tegelijk schoon én droog. Gelukkig zijn lotusbladeren, in tegenstelling tot koolstofnanobuisjes, niet kankerverwekkend.
Dank voor de tip, Stella.
Ik wil ook onderzoek doen waarbij je dat soort filmpjes mag maken. Lang leve superslowmo!
Ik vind dit een heel goed onderwerp. Wel heb ik een vraag: waarom heet de site ”scheikundejongens”? En dan vragen ze ons meisjes waarom we de techniek niet in willen.
Hey Y, dank je wel!
De vraag waarom we de Scheikundejongens heten, is een hele goeie vraag. Het begon zo: wat vriendinnen van me studeerden vroeger wiskunde. Ze vertelden elkaar leuke verhalen over wiskunde en begonnen de blog wiskundemeisjes.nl. Neem vooral daar eens een kijkje. Een paar jaar later kwam ik samen met een vriend van me op hetzelfde idee. En zo zijn wij (toen nog twee jongens, nu twee mannen) de Scheikundejongens. Ik ben me ervan bewust dat er meisjes zijn die het geen leuke naam vinden, maar het is nou eenmaal zo. Dit is een blog dóór scheikundejongens, vóór iedereen.
En vat dit niet persoonlijk op, maar, ik wacht eigenlijk al jaren op de scheikundemeisjes of de natuurkundemeisjes. Ik zou hún blog graag lezen.
Andere gave meisjes-initiatieven zijn I f*king love science en een prof die ik in Cambridge heb leren kennen, Dame Athene Donald.
Maar nogmaals: ik zou niet weten wat meisjes ervan weerhoud te bloggen over wetenschap. Sterker nog: waarom blog jij niet?
ohoh gaan we haten? Dit klinkt misschien lomp maar dat is het ook!