Nanorobotics

Waarom we deze weblog begonnen zijn? Omdat niet iedereen alles kan weten, maar mensen hebben wel graag overal een mening over. Wij willen jullie helpen je een fatsoenlijke mening te kunnen vormen.

Gisteravond op een feestje met veel eerstejaars scheikundigen hoorde ik dat nanobots de nieuwe hype zijn. In Amerika en de UK in ieder geval. In Nederland hoor ik er nooit iemand over.

Twee feitjes: 1) nanobots zijn automatische machines op nanoschaal (alles tussen 10^{-9} en 10^{-7} meter) en 2) in het state of the art onderzoek is het (met veel moeite) mogelijk om balletjes te maken met vertakkingen, waarbij alle balletjes ongeveer dezelfde grootte hebben én op nanoschaal zijn. Ik heb nog nooit van een (toepassing van een) werkende nanomoter gehoord, noch van een object op nanoschaal dat goed (reversibel) kan bewegen. Robots op nanoschaal zijn net zo werkelijk als een praktische tijdmachiene. Sterker nog, enig idee hoe goed we tegenwoordig zijn met robotics? Zolang ze maar één of twee dingen hoeven te doen werken ze prima, maar verder vind ik het vooral tegenvallen (lees: I robot is geen nabije-toekomstmuziek).

Op de jijbuis zijn massa’s filmpjes waarin Het Volk gewaarschuwd wordt tegen De Regering omdat zijn ook al vliegende vogelrobots hebben ter grootte van een knikker, dus de nanobots zitten eraan te komen. Geef toe, heeft dit niet een enorm vliegtuigstrepen-gehalte?

We sluiten af met een nanobot theme song, gesponsord door The Americain Nanobot Council, en een vraag aan jullie: wat zijn jullie ervaringen met nanorobotics? Zijn er mensen in de zaal die wel in vliegtuistrepen geloven of nanobots een serieuze bedreiging vinden?

For further reading: Prey — Self assembling nanostructures become alive and thinking van Michael Crichton (2002).