De Ig Nobelprijzen van 2009

Ook dit jaar zijn er weer alternatieve Nobelprijzen uitgereikt voor ondergewaardeerd onderzoek, de zogeheten Ig Nobelprijzen. Voor wie niet zo snel van begrip is:

ignoble |igˈnōbəl|adjective ( -nobler, -noblest)1 not honorable in character or purpose : ignoble feelings of intense jealousy.2 of humble origin or social status : ignoble savages.

De Ig Nobelprijzen worden jaarlijks uitgereikt voor “Research that makes people laugh and then think”. Net als bij de echte Nobelprijs, worden er prijzen uitgereikt in verschillende categorieën, zoals Natuurkunde, Scheikunde, Vrede, Geneeskunde, Biologie en zelfs Wiskunde (“zelfs”, want laatstgenoemde kent geen Nobelprijs).

Mooi vind ik het onderzoek van Stephan Bolliger, Steffen Ross, Lars Oesterhelweg, Michael Thali en Beat Kneubuehl van de Universiteit van Bern (Zwitserland). Zij kregen de Ig Nobelprijs voor de Vrede vanwege hun onderzoek getiteld: “Are Full or Empty Beer Bottles Sturdier and Does Their Fracture-Threshold Suffice to Break the Human Skull?”. Hoe hebben we ooit zonder deze kennis over straat durven lopen?

Ook de Reserve Bank of Zimbabwe krijgt eindelijk de waardering die zij verdient. Ze worden beloond met de Ig Nobelprijs voor de Wiskunde, “for giving people a simple, everyday way to cope with a wide range of numbers” — in Zimbabwe kon je een tijdje betalen met munten van één Zimbabwaanse dollarcent maar er ook met biljetten van honderd biljoen dollar ($100.000.000.000.000,-). Ja, dat zijn 16 grootteordes! Bedenk: tussen pH 0 en 14 variëren de H+ en OH concentraties slechts veertien grootteordes. Bedankt, Zimbabwe, dit maakt ook de Scheikunde een stuk inzichtelijker.

Ook IJsland valt in de prijzen. De leidinggevenden van vier banken in IJsland ontvangen de Ig Nobelprijs voor de Economie, omdat ze experimenteel hebben vastgesteld dat kleine banken heel snel kunnen veranderen in grote banken, maar dat het omgekeerde ook geen probleem is.

En tot slot de Ig Nobelprijs voor de Scheikunde. Deze is toegekend aan Javier Morales, Miguel Apátiga en Victor M. Castaño. Zij hebben het voor elkaar gekregen om dunne diamantlagen uit tequila te laten groeien:

Diamond thin films were growth using Tequila as precursor by Pulsed Liquid Injection Chemical Vapor Deposition (PLI-CVD) onto both silicon (100) and stainless steel 304 at 850 °C. The diamond films were characterized by Scanning Electron Microscopy (SEM) and Raman spectroscopy. The spherical crystallites (100 to 400 nm) show the characteristic 1332 cm-1 Raman band of diamond.

Hier vind je het volledige artikel. Wie gaat dit thuis proberen, perfectioneren en heel rijk worden?

Geef een antwoord



Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

 

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.