Vorige week werd ik gewezen op het promotiefilmpje van de Radboud Universiteit Nijmegen. Laten we eerst even kijken. Voor degenen die de Playboy niet lezen: de jongedame in kwestie is Ancilla Tilia.
Dit was deel 3 van een serie (deel 1 en deel 2). Wat moeten we hier nou van vinden: een naaktmodel die platte grappen maakt om een universiteit aan te prijzen. Het doet in ieder geval opwaaien [Elsevier]. De Radboud Universiteit is niet blij met het filmpje. Je raadt natuurlijk wel hoe dit gegaan is: het promotiedeel van de universiteit is erg blij met deze aandacht, het bestuur natuurlijk niet. Verdeeldheid en seksisme. Lang verhaal. En dan hebben we het nog niet eens gehad over die verschrikkelijke fout: een lichaam wordt helemaal niet resistent, het zijn de ziekmakers in je lichaam.
Als we het dan toch over de promotie van een studie hebben, en om jullie een referentiekader te geven, dit is het promotiefilmpje van mijn studie.
Een lange versie vind je hier. Tsja, wat moeten we hier dan van vinden? Het is saaier, je kan aanmerkingen hebben op het Engels, maar het geeft in ieder geval een helder beeld en er zitten géén fouten in.
Wat is jullie mening? Ik weet namelijk zeker dat er een paar mensen van beiden universiteiten dit zullen lezen.
Interessant vraagstuk. Zoals met alles op communicatievlak is natuurlijk de vraag: voor wie is het, en wat je bereiken bij die mensen?
Voor een representatief beeld van een studie voldoet de video over nanomaterials, alhoewel je met zo’n amateuristische video mogelijk vraagtekens gaat plaatsen bij de professionaliteit van de studie.
De video van Nijmegen zegt natuurlijk vrijwel niets over de studie, maar het maakt wel duidelijk dat de universiteit lef heeft, de doelgroep snapt, en professioneel aan de slag gaat met promotie.
Met de doelgroep (pubers die gaan studeren) en het doel (kom naar onze open dag!) voor ogen wint Nijmegen, denk ik. Maar hee, n=1, en ik begrijp uit Aldo’s tekst dat hij naar de nanovideo neigt, dus bij n=2 is het een gelijkspel.
Bonusopmerking: ik merk bij het imagotraject van de chemie (www.chemieisoveral.nl) dat intimi enorm gevoelig zijn voor elk stuk informatie dat kan neigen naar een fout (zoals Aldo ook doet met ‘die verschrikkelijke fout’). Wil je een verhaal vertellen, dan moet je soms (foutief) simplificeren. Het is de vraag of de schade daarvan groter is dan het effect dat je ermee kan sorteren, namelijk iets heel complex toch toegankelijk presenteren.
Inge, daar heb je zeker gelijk in. Maar het feit blijft dat een universiteit het blijkbaar nodig vindt om een porno-actrice in te huren om studenten te werven. Natuurlijk is dit voor alle (mannelijke) pubers ‘interessant’ en trekt aan, maar wil je als universiteit je imago gekoppeld zien aan dit promotiefilmpje?
Ik val wel degelijk ook over de ‘grote fout’. Vooral omdat het gemakkelijk opgelost had kunnen worden als de zien werd veranderd in “dan worden de ziektekiemen resistent en werken antibiotica niet meer”. Kost nauwelijks extra tijd, wel 100% correct.
Verder denk ik dat het wel een leuke actie is. Publiciteit kost nou eenmaal soms wat reputatiepuntjes, dat moet je ervoor over hebben. Nijmegen krijgt zo wel een reputatie voor humor: flink wat waard tegenwoordig.
Dat is natuurlijk zeker waar, maar dan moet het universiteitsbestuur de filmpjes niet ineens bestempelen als “verschrikkelijk, smakeloos en ongewenst.” Dan laten ze niet alleen zien dat ze geen gevoel voor humor hebben, maar ook dat ze niet communiceren met hun afdeling communicatie…
nou mensen wat is er verkeerd aan porno?
Ik ben zelf porno actrice…..
@nastyelectra Ik heb helemaal geen probleem met porno of pornoactrices, maar wel met serieuze universiteiten die blijkbaar porno en platte grappen nodig hebben om zichzelf aan te prijzen.