Eerlijk is eerlijk: eerst moest ik hard lachen over hoe hoog er van de toren werd geblazen, maar langzaam aan kwam ik erachter dat deze game best wel aardig gemaakt is. Lach eerst even met me mee:
Virtueel met DNA, eiwitten en kloontechnieken spelen, virtueel subsidie aanvragen, virtueel publicaties schrijven en uiteindelijk virtueel een compleet lab runnen en rijp zijn voor een virtuele Nobelprijs. Dat kan allemaal in het onlinespel Power of Research, waarmee de life sciences op Europees niveau de concurrentie met World of Warcraft willen aangaan. Na een proefperiode werd het spel woensdag officieel gelanceerd (…).
Er zijn natuurlijk maar weinig games die de strijd aan kunnen gaan met WoW, laat staan het spel waarmee ik jullie kennis wil laten maken: Power of Research. Het doel is om een succesvol laboratorium te runnen, alsof je een echte wetenschapper bent. Een onofficiële handleiding voor het spel is hier te vinden. We zijn wel vaak in aanraking gekomen met games die wetenschap, of scheikunde specifiek, aantrekkelijk willen maken. Chemie is Overal had al wat aardigs met Mijn Chemie en natuurlijk was er ook nog de Mexicaanse griep. Zo zijn er nog een aantal games, maar die zijn zo intens slecht, dat we die liever niet onder de aandacht brengen.
Het spel is erg uitgebreid. Zo uitgebreid zelfs dat je er een beetje in zou kunnen verzanden. Maar aan de andere kant gaat het ook niet veel dieper dan FarmVille. Ik zal eerlijk toegeven dat ik het veel te druk heb om dit spel uitgebreid te spelen. Ik heb een beetje rondgekeken en ik denk dat je er massa’s vrije tijd mee kan vullen. Heerlijke procrastinatie. Ik hoor graag in de commentaren hieronder wat jullie van het spel vinden.
Ik doe al een week een verwoede poging om een paar proefjes uit te voeren, maar ondertussen heb ik nog geen correct DNA strengetje geproduceerd. Zo realistisch is het in ieder geval wel.
Of dat goed is voor de speelbaarheid? Nee dus. Het is allemaal zo ingewikkeld en het spel leidt je niet rustig in (zoals bvb Farmville dat wel doet) dus verlies je in het begin veel tijd.
Maar inmiddels kost het me niet veel tijd meer: een paar minuten experimenten ‘plannen’ en je virtuele onderzoek kan weer een week voort. Geld lospeuteren van fondsen is niet zo moeilijk, de experimenten hebben het niveau van een ultralangzaam spelletje mastermind.
Eindconclusie: Wel geinig voor promovendi wiens experimenten lange wachttijden hebben. Maar zeker niet voor leken, daarvoor is het gewoon te langzaam, ingewikkeld en saai.
…of zoals iemand al tegen me zei: “Misschien leuk voor middelbare scholieren, maar niet voor mensen die voor hun werk ook al geld los moeten peuteren.”