Twee weken geleden belde een vriend van me: hij wilde graag een experiment doen, maar hij had wat hulp nodig. En een lab. En de chemicaliën. En het moest binnen een week. Op het eerste gezicht een goed idee, toch?
De Scheikundejongens hebben weliswaar scheikunde gestudeerd, maar stiekem zijn we ook erg geïnteresseerd in natuurkunde. Op 17 en 18 januari was ik op de grootste natuurkunde-conferentie van Nederland: Physics@FOM Veldhoven. Samen met zo’n 1800 andere natuurwetenschappers luisterde en keek ik naar vele praatjes en posters gepresenteerd door medebezoekers.
Hét hoogtepunt van de gehele conferentie was de dinerlezing die werd gehouden door prof. Alain Aspect, een Franse natuurkundige die beroemd is geworden vanwege zijn experimenten op het gebied van kwantumverstrengeling. Dat is natuurlijk allemaal heel ingewikkeld, maar hij legde het fantastisch, begrijpelijk en met humor uit. Eén van de beste lezingen die ik ooit heb gehoord. Tot mijn grote vreugde bleek dat deze lezing ook gefilmd was, en dat ‘ie gewoon op YouTube staat. Aangezien er toch geen Elfstedentocht komt, is er nu dus alle tijd en rede om hem hieronder te bekijken. De lezing duurt ongeveer een uur en begint rond 4min45s. Enjoy.
De meeste wetenschap wordt gedaan in kleine groepjes. Ikzelf werk bijvoorbeeld vooral samen met een assistent-professor, twee of drie andere promovendi en misschien nog een post-doc of wat. Daarnaast zijn er natuurlijk nog de technici/analysten op het lab en mijn professor. Eigenlijk een aardig klein groepje om ideeën mee uit te wisselen. De meeste kennis haal ik natuurlijk uit wetenschappelijke artikelen. Het nadeel daarvan is dat het vinden van gerichte informatie heel erg lastig is. De meeste artikelen in mijn vakgebied behandelen namelijk iets wat ik nét niet wil. En als ik niet begrijp wat er in zo’n artikel staat, dan kan ik er niet zoveel mee.
Woensdag kregen de Scheikundejongens na vijf jaar studeren hun master-diploma. Dat betekent dat we nu geen studenten meer zijn, maar wat gaan we dan met ons leven doen? Het antwoord luidt: promoveren! Aldo gaat promoveren aan de TU Delft en Mark aan de Universiteit Utrecht. Daarom hebben we de over ons-pagina bijgewerkt. Ook hieronder kun je lezen wat we nu precies doen.
Over AldoMijn naam is Aldo G. M. Brinkman en ik ben promovendus aan de Technische Universiteit Delft. Ik doe nu onderzoek naar veldeffect transistor-sensors. Stel je twee blokjes metaal voor, met daartussen een stukje geleidend materiaal. Je zou nu de elektrische eigenschappen van het tussenliggende materiaal kunnen meten door contact te maken met de blokjes metaal. Wat ik nu doe, is het tussenliggende materiaal zó kiezen, dat als er een bepaald (geladen) deeltje in de buurt komt, de elektrische eigenschappen die gemeten worden, veranderen. De twee metalen blokjes met daartussen een ander materiaal is de transistor en dat (geladen) molecuul zorgt voor het zogenaamde veldeffect. Samen vormt het de sensor. Helaas mag ik niet zeggen welke materialen ik gebruik of wat voor soort moleculen ik probeer te meten, totdat ik mijn bevindingen in een wetenschappelijk artikel heb gepubliceerd.
Als je mij persoonlijk wil volgen, kun je meer over mij lezen op mijn persoonlijke website.
Over MarkIk heet Mark Vis en ben promovendus aan de Universiteit Utrecht. Vier jaar lang doe ik onderzoek bij de vakgroep “Fysische en Colloidchemie” over het maken van emulsies zonder vet of olie. Veel voedingsmiddelen danken hun textuur aan het niet mengen van water en olie/vet. Mayonaise is bijvoorbeeld een sterk geconcentreerde emulsie van oliedruppeltjes in water. Mijn onderzoek gaat erover of stabiele emulsies ook zonder olie te maken zijn. Wellicht is dit mogelijk met biopolymeren zoals dextraan (een polysacharide) en gelatine (een bewerkt eiwit). Dextraan en gelatine lossen namelijk allebei goed op in water, maar mengen niet met elkaar wanneer ze opgelost zijn in water. Het is echter nog nooit goed gelukt om een stabiele emulsie van waterige dextraan-druppeltjes in een gelatine-oplossing te maken (of omgekeerd), en tijdens mijn onderzoek wil ik gaan bekijken of dat mogelijk is, en zo ja, hoe.
Je snapt natuurlijk wel waar dit naartoe gaat. Een of andere sukkel heeft om mysterieuze redenen, een plastic waterflesje gevuld met vloeibaar stikstof. Toen gebeurde er iets dat ik niet verwachtte: hij kreeg geen derdegraads brandwonden, maar hij schroeft de dop terug op het flesje. Wederom tot mijn verbazing raakte hij ook dáárna niet gewond. Een oprechte nominatie voor een Darwin Award. Kijk en huiver.
Via Geekologie