Ik… Wat de…
We hebben al vaker geschreven over hoe je scheikunde, of wetenschap in het algemeen, wel en niet promoot. Een pornoster inhuren voor reclame van je universiteit is waarschijnlijk een slecht idee, maar we lieten ook zien dat er bedrijven waren die het wel snappen.
Bladerend op YouTube kwam ik op het kanaal van de Universiteit van Cambridge. Die universiteit heeft duidelijk ook begrepen hoe je wetenschap moet presenteren. Onder de noemer “Cambridge Ideas” leggen wetenschappers op een begrijpelijke manier uit wat voor onderzoek ze doen. Hieronder vind je een aantal mooie filmpjes die enigszins met scheikunde te maken hebben.
In “Sticky feet” legt Chris Clemente op veel te enthousiaste wijze uit waarom insecten tegen een muur op kunnen lopen en zelfs omgekeerd aan een plafond kunnen blijven hangen: ze hebben plakkende voetjes — Van der Waalskrachten in volle actie! Maar hoe komen ze dan weer los?
David MacKay is een natuurkundige en bekend van het boek Sustainable Energy — Without the Hot Air. In het filmpje “How Many Lightbulbs?” legt hij in klare taal uit wat voor maatregelen er nodig zijn om het broeikaseffect tegen te gaan en een energiecrisis te vermijden.
Tot slot een filmpje van Alan Tunnacliffe getiteld “Just Add Water” over organismen die kunnen overleven in de meest bizarre omstandigheden, zoals ondergedompeld in vloeibare stikstof, kokend water, of in extreme droogte.
Weten jullie nog mooie wetenschappelijke promotiefilmpjes? We zien jullie suggesties graag terug in de reacties hieronder.
Vanaf maandag zullen we weer ons gebruikelijke ma-wo-vr rooster oppakken. Maar nu twee interessante aankondigingen.
De eerste is een radiouitzending die gaat over de jacht op het Higgs boson. Ik heb hier al eens eerder over het belang van dit boson geschreven. Ook wetenschappers houden wel van een beetje gezonde concurrentie, dus niet alleen het Europese CERN met hun Large Hadron Collider (LHC) werkt hieraan, maar ook de Amerikaanse Tevatron wordt ingezet in de strijd. Labyrint gaat hierover in discussie met natuurkundigen Ivo van Vulpen van de Universiteit van Amsterdam en Nick van Remortel van de Universiteit van Antwerpen.
Titel: Het ontstaan van (bijna) alles
Datum: zondag 9 januari 2011
Tijd: 20.00–21.00h
Waar: Radio 1
Een tweede interessante lezing wordt gegeven door Prof. dr. Erik Verlinde van de Universiteit van Amsterdam. Hij heeft een nieuwe theorie bedacht om zwaartekracht mee te beschrijven. Of sterker nog, hij stelt dat er niet vier fundamentele krachten zijn, maar drie. Zwaartekracht zou niet zo basaal zijn, als gedacht werd. Meer hierover schreef ik ooit hier. Prof. Verlinde houdt natuurlijk veel meer lezingen, maar deze is in Utrecht, georganiseerd door het Natuurkundig Gezelschap.
Titel: Een nieuwe visie op zwaartekracht
Datum: dinsdag 11 januari 2011
Tijd: 20.00h
Waar: Minneartgebouw, zaal 221, De Uithof
(te bereiken via ingang van het Buys Ballotlaboratium, Princetonplein 5, Utrecht)
Als iemand een (of beiden) lezingen heeft gehoord, nodig ik jullie van harte uit om hier in de commentaren je mening te geven. Ik zelf ook erg benieuwd en ik ga zeker m’n best doen om beiden te kunnen bijwonen.
Een jaar geleden schreef ik al eens iets over de chemische tuin. Een langdurig experiment dat vooral mooi is. Destijds beloofde ik meer te vertellen over de harde theorie achter de chemische tuin, maar dat is er nooit van gekomen. Gelukkig is daar de Periodic Table of Videos.
Vorige week schreef ik iets over het schandaal van de Radboud Universiteit Nijmegen: een playboy-model in een plat, door de overheid gesubsidieerd filmpje. Het trekt inderdaad aandacht, maar ik hoop niet dat middelbare scholieren voor zulke promotie zullen vallen. Een ander filmpje dat ik toen liet zien was voor bachelorstudenten. Erg droog, amateuristisch zelfs, maar de boodschap was wel duidelijk.
Twee slechte voorbeelden van hoe een universiteit of studie zich kunnen promoten. Sensatielust en langdradigheid. Ik vind het om te huilen. Maar hoe moet het dan wel?
Laten we eens naar wat vergelijkbare instituten kijken. En laten we direct met mijn grote voorbeeld beginnen. De “I love the whole world” campagne van Discovery Channel:
(Stephen Hawking!) …en het vervolg:
Heb je nou geen kippenvel? Lieve mensen die dingen promoten, kijk deze video’s gerust een paar keer terug, want jullie kunnen hier zóveel van leren. Het is catchy, het heeft gevoel en er zit zelfs meer informatie in dan je op het eerste gezicht zou denken. Maar hier hield het niet op, nee nee, Discovery Channel nodigde iedereen uit om zelf een filmpje te maken en die op YouTube te zetten. Een grotere viral kan ik zo snel niet verzinnen, want zelfs de xkcd en zijn lezers deden mee (hier en hier). And that’s big.
Waar ik me ook mateloos aan erger is de suffe pornomuziek op de achtergrond van het UU-filmpje. Kan daar niet gewoon échte muziek onder? Iets dat niet iedereen kent, maar wel aanspreekt. Een ander, vergelijkbaar voorbeeld: The Science Channel.
Dat moet toch veel meer mensen aanspreken? Of om de betekenisloze beelden van de Radboud-filmpje nog maar eens aan te vallen. Waar ging dat over? Met die storende televisie en die suffe professor. Dat geeft toch geen leuk beeld van wetenschap? Als je een boodschap over wil brengen, moet je laten zien hoe het echt zit. En dat betekent nou weer niet dat je het hoeft te overdrijven. Een voorbeeld om te laten zien dat animaties betekenis kunnen hebben. Het grote chemie-concern DuPont wilde eens overbrengen hoe zij het liefst wetenschap zien:
Lieve promotoren, kunnen jullie hier iets mee? Allemaal filmpjes over superdroge wetenschap. Allemaal willen ze duidelijk maken dat wetenschap om gevoel gaat, alles-omvattend is en iedereen kán boeien. Dames en heren: zet’m op.