Een druppel op een gloeiende plaat

Je kent vast wel de uitdrukking “Een druppel op een gloeiende plaat”: een remedie die totaal niet helpt tegen het probleem. Die uitdrukking komt voort uit de gedachte dat een waterdruppeltje op een gloeiende plaat vrijwel direct weer verdampt en daarbij de plaat ook niet merkbaar afkoelt. Dat laatste is inderdaad waar, maar dat eerste niet altijd, zo ontdekte Johann Gottlob Leidenfrost al in 1756.

Als de plaat namelijk maar warm genoeg is, verdampt de druppel namelijk een stuk minder snel dan je zou verwachten. Druppels water op een metalen plaat van ruim 200 °C kunnen meer dan een minuut vloeibaar blijven, terwijl ze bij 100 °C binnen hooguit een paar seconde zijn verdampt. Als de plaat maar heet genoeg is, ontstaat er namelijk een kussentje van stoom ónder de waterdruppel. De waterdruppel zweeft boven het oppervlak. Omdat het gaslaagje relatief slecht warmte geleidt, verdampt de waterdruppel nu een stuk langzamer dan wanneer dit gaslaagje er niet was. Dit verschijnsel heet het Leidenfrosteffect.

Het Leidenfrosteffect treedt niet alleen op bij waterdruppels op een hete plaat, maar kan optreden bij elke vloeistof, zolang het oppervlak maar veel warmer is dan het kookpunt van de vloeistof. Het effect treedt bijvoorbeeld ook op wanneer je vloeibare stikstof op een tafel of over de vloer giet. Het oppervlak is dan op kamertemperatuur, maar stikstof kookt al bij -196 °C. Het oppervlak is bezien vanuit de vloeibare stikstof dus in feite gloeiend heet. Dat is ook de reden dat je, zonder bevriezingsverschijnselen te krijgen, een beetje vloeibare stikstof over je hand kunt gieten. Je kunt zelfs je hand kort in een bak met vloeibare stikstof stoppen. Het Leidenfrosteffect beschermt nu je handen tegen de extreme kou van het vloeibare stikstof, doordat er een dun laagje van stikstofgas om je handen ontstaat.

In het onderstaande filmpje van NurdRage wordt het verschijnsel mooi, maar met een enigszins vreemde stem, uitgelegd.

Je kunt het Leidenfrosteffect ook thuis zichtbaar maken door een pan op het fornuis heet te maken en er water op te druppelen. Let op: neem hiervoor een pan zonder anti-aanbaklaag, omdat de Teflonlaag bij hoge temperaturen (260 °C) gaat ontleden. Dat is om te beginnen slecht voor de pan, maar er komen ook ontledingsproducten bij vrij die schadelijk / dodelijk kunnen zijn voor parkieten en andere vogels.

Tot slot kun je het Leidenfrosteffect ook gebruiken om je hand in vloeibaar lood van 350 °C te kunnen stoppen zonder je hand te verbranden, door je hand eerst nat te maken. Het water zal dan snel verdampen en een gaslaagje vormen om je hand, zoals de MythBusters laten zien.

Nanobots en science-bla

Om technische redenen was dit weekend de Scheikundejongens-site uit de lucht. Supersorry. Konden we niks aan doen. Onze universiteit is zo lief om ons wat bandbreedte te lenen, maar dit weekend moesten er tests gedaan worden aan het elektriciteitsnetwerk. Vandaar dat onze server tussen vrijdagmiddag en zaterdagmiddag zonder stroom zat.

Desalniettemin een interessante comic over nanobots. Speaking of which, onze universiteit biedt nog steeds geen IPv6 ondersteuning, dus kunnen de SJs ook niet bezocht worden met IPv6. Veel van jullie zal dat vast niks interesseren. Maakt niet uit.

Ook kwam ik vorige week nog een video tegen met een wetenschapper. De video maakt duidelijk hoe wetenschappers klinken als ze tegen niet-wetenschappers rakelen. Enjoy.

Comic via xkcd, video via Carbon-Based Curiosities

De onderwijsachterstand van jongens

Vorige week zondag zag ik in het KRO programma Brandpunt een mooie documentaire over de verschillen tussen jongens en meisjes in het onderwijs. Jongens scoren gemiddeld beter op de cito-toets dan meisjes, maar uiteindelijk glijden ze vaker af van de havo naar het vmbo, of van vwo naar havo, waardoor er in de bovenbouw van het vwo uiteindelijk meer meisjes dan jongens zitten. Jongens hebben hierdoor een forse onderwijsachterstand op meisjes, terwijl begin jaren negentig juist de meisjes een achterstand hadden. Wat is er veranderd in de afgelopen jaar? Hoe ontstaan zulke verschillen?

Bekijk de uitzending van Brandpunt hieronder. Het fragment begint ongeveer na 26 minuten. Kun je de uitzending niet bekijken, klik dan hier of hier.

Get Microsoft Silverlight
Bekijk de video in andere formaten.

Moleculair koken in Klokhuis

“Moleculair koken” is volgens mijn definitie “koken met voorkennis.” Een moleculair kok kent de chemische achtergrond van een recept, weet hij/zij waar op moet letten en wat verbeterd kan worden. Van nature zijn er onder chemici veel goeie koks, maar vreemd genoeg weten veel goeie koks maar weinig van chemie. Zij koken juist meer vanuit traditie en gewenning. Maar achter schijnbaar onnozele tradities, zitten soms verschrikkelijk goeie redenen.

Al eerder schreef ik over Cook & Chemist. Een kok en een chemicus die leuk schrijven en nóg leukere workshops geven. Wij zagen ze ook al eens optreden bij Night of the Nerds. En afgelopen vrijdag waren ze opeens bij Klokhuis. Nou ja, niet helemaal ‘opeens,’ want de Scheikundejongens werken stiekem op hetzelfde lab als waar deze aflevering grotendeels is opgenomen. Hoe dan ook, met gepaste trots presenteren wij: “Moleculair koken” in Klokhuis. Werkt de embedded versie niet, klik dan hier.

Get Microsoft Silverlight
Bekijk de video in andere formaten.

De cult van de labjas

Iedere scheikundestudent zal een aantal dingen moeten kopen: een stapel boeken, een molecuulbouwdoos en een labjas. Vooral dat laatste is natuurlijk wel heel speciaal. Er zijn namelijk niet zoveel beroepsgroepen die een labjas nodig hebben. Sommigen hebben hem voor de status, anderen omdat het van hen verwacht word, maar chemici hebben hem uit pure noodzaak. Vanzelfsprekend worden er hoge kwaliteitseisen gesteld aan zo’n mooie, witte labjas.

Vanaf daar het formele gedeelte. Vanaf dan wordt de reinheid van de labjas overgelaten aan de genade van de student. Een ware cultuur ontstaat rondom de jas. Er zijn studenten die erop tekenen, aantekeningen maken en bijnamen op de jas tekenen. Er worden zuur, loog en anorganisch zouten in de meest prachtige kleuren gemorst. Maar het begint allemaal bij de maat: heb je de juiste maat te pakken kunnen krijgen, of lette je even niet op?

De PhD comics “Piled Higher and Deeper” heeft er een serie comics over gemaakt.

Verder lezen De cult van de labjas